Rozdział 8

Eleanor była ładna i wydawała się być miła. Jednak nie podobał mi się sposób, w jaki patrzyła na Louisa. Widziałem w jej oczach zaskoczenie, a zarazem ból i zazdrość gdy mnie zobaczyła. Czułem, że mnie nie polubiła. A co jeśli ona coś czuje do mojego Lou? Wolę o tym nie myśleć...
Zegar wskazał godzinę 14:00 co oznaczało, że musze się już zbierać, bo zaraz starszy brat Eleanor przyjdzie do domu. Nie mógł mnie oczywiście zobaczyć bo Lou miałby kłopoty... Wymieniliśmy się numerami telefonów i pożegnaliśmy się długim uściskiem i pocałunkiem.

***
Gdy wszedłem do domu dziadka Styles'a, który był zarazem i moim domem, od razu moim oczom ukazała się Selena.

-Harry! Gdzieś ty do cholery był! Martwiłam się o ciebie! Wyszedłeś na pięć minut do sklepu, a nie było cię cały dzień i noc!

Uśmiechałem się cały czas, nie tylko z powodu złej miny Seleny, ale też z wspomnień z zeszłego dnia. Selena wiedziała o Louis'ie, już na początku naszej znajomości wszystko jej opowiedziałem.

- Byłem w sklepie i nie uwierzysz co się stało! Zobaczyłem Louisa! Na początku nie byłem pewien czy to on, przecież nie widzieliśmy się od roku, ale go od razu rozpoznałem. No i tak mi dzień zleciał Sel. Długo rozmawialiśmy, wyjaśniliśmy sobie wszytko. Wiesz, że on myślał, że jesteś moją dziewczyną i dlatego się nie odzywał? Nocowałem u niego wiec nie musisz się martwić. Przepraszam, że nie kupiłem tych czekolad ale wybacz mi, miałem inne myśli w tamtej chwili.. - uśmiechnąłem się tajemniczo.

Selena patrzyła na mnie z niedowierzaniem. Sam nie wierzę, że go spotkałem ale widocznie taki był los.
Poszedłem do swojego pokoju i rzuciłem się na łóżko. Dostałem sms'a od Lou.

(15:34) od BooBear
"Hej Sweetcheeks :) masz ochotę się spotkać za pół godziny w parku? x Twój Lou"

Uśmiechałem się jak głupi w ekran telefonu i szybko odpisałem:

(15:36) do BooBear
"Hej Boo :) pewnie ze chcę! Do zobaczenia x Twój H."

Szybko wstałem z łóżka i zacząłem przeszukiwać szafę. Musiałem ładnie wyglądać dla swojego chłopaka. "Swojego chłopaka" jak to ładnie brzmi... Nigdy nie miałem szansy by te słowa wypowiedzieć. Teraz w moich myślach brzmią pięknie.
Ubrałem szybko najładniejsze ciuchy i użyłem swoich ulubionych perfum. Powiedziałem Selenie, że wychodzę i udałem się w stronę parku.


　
*perspektywa Louisa*

Harry wyszedł o 14:00, minęła minuta, a ja już za nim tęskniłem. To było trochę dziwne, ale podobno zakochani tak już mają. Chciałem znowu poczuć go w swoich ramionach, pocałować i powiedzieć jak bardzo go kocham. Był dla mnie najważnejszy.
Siedziałem na kanapie i myślałem o moim ukochanym, a Eleanor sprzątała w kuchni. Przypomniałem sobie, że nawet nie zapytałem jak jej poszło na castingu.

- El, jak tam było? Dostałaś jakąś rolę? - zapytałem z uśmiechem.

- Niee, znowu powiedzieli że się odezwą. Zawsze słyszę to samo, a jeszcze nigdy nie zadzwonili - powiedziała przygnębionym głosem. Była bardziej smutna niż po poprzednich nieudanych castingach, ale nie chciałem jej wypytywać o co chodzi.

- Nie przyjmuj się. Zobaczysz, że jeszcze spełnisz swoje marzenia i będziesz sławna - odpowiedziałem i przytuliłem ją.

- Może masz rację... Ale na razie nie jestem sławna i muszę zrobić dla was jakiś obiad - uśmiechnęła się delikatnie.

Wróciłem do salonu i z kieszeni wyciągnąłem telefon. Chciałem napisać sms'a do Harry'ego i umówić się z nim. Założę się, że mój chłopak tęsknił za mną tak samo, jak ja za nim.

(15:34) od BooBear
"Hej Sweetcheeks :) masz ochotę się spotkać za pół godziny w parku? x Twój Lou"

Po dwóch minutach dostałem odpowiedź

(15:36) do BooBear
"Hej Boo :) pewnie ze chcę! Do zobaczenia x Twój H."

Uśmiechnąłem się i już chciałem wyjść na umówione miejsce i tam poczekać, ale do domu wrócił Jack.

- Siema! Jak tam ci minął wczorajszy dzień? Pewnie tęskniłeś za moją siostrzyczką - powiedział do mnie z szerokim uśmiechem.

Oczywiście nie mogłem powiedzieć mu prawdy, że o El nie pomyślałem nawet przez chwilę, bo byłem z moim chłopakiem. Musiałem udawać, że jestem w niej bardzo zakochany. Zaczynałem żałować, że zgodziłem się go okłamywać, nie wiedziałem kiedy uzbieram dość kasy żeby się od nich wyprowadzić i znaleźć inną pracę.

- Jasne, bardzo tęskniłem - uśmiechnąłem się. - Ale teraz muszę wyjść i coś załatwić. - powiedziałem z nadzieją, ze nie zapyta o co chodzi.

- Właśnie chciałem ci powiedzieć, żebyś zawiózł paczkę pod ten adres - podał mi niezbyt duże pudełko i karteczkę z zapisanym adresem.

- Mogę to zrobić później? - nie mogłem przecież wystawić Harry'ego, a poza tym miałem już dosyć tych podejrzanych interesów które prowadził Jack.

- Nie. To pilne i ważne. Powiedziałem, że za 30 minut ktoś ode mnie zawiezie paczkę. Musisz to załatwić.

- A ktoś inny nie może pojechać?

- Powiedziałem, że ty to masz zrobić! Jeśli coś ci nie pasuje to poszukaj sobie innej roboty! - krzyknął.

Ten jego wybuch trochę mnie wystraszył, nigdy wcześniej nie zachowywał się tak agresywnie. Postanowiłem, że to będzie ostatnie zlecenie jakie wykonam, a od jutra zacznę szukać nowej, bardziej legalnej pracy. Zamówiłem taksówkę i szybko wyszedłem z domu. Musiałem się spieszyć, jeśli za pół godziny miałem być na miejscu. Gdy byłem już w samochodzie, chciałem napisać sms'a do Hazzy, że nie mogę się z nim spotkać. Cholera! Zostawiłem telefon na stole! Nie mogłem już po niego wrócić.. trudno, może Harry mi wybaczy. Źle czułem się z tym, że tak go potraktowałem. Pewnie teraz czeka na mnie w parku i myśli że zapomniałem o naszej pierwszej oficjalnej randce.
_______________________________________________________________________________

Witajcie kochani! :D Nie było 17 komentarzy pod poprzednim rozdziałem, więc ten jest dopiero dzisiaj... ale jeśli teraz uda wam się do środy nabić chociaż 15, to dodam rozdział 9, w którym będzie ciekawie... :D Nie proszę was o żadne "kreatywne" komentarze (chociaż z takich najbardziej się cieszę i jestem za nie wdzięczna), wystarczy tylko jeśli napiszecie, że przeczytaliście i czekacie na next :)